فرهنگ استفاده از موتور برقی در ایران جا افتاده است؟ فرهنگ موتورسیکلت یک خرده فرهنگ جامعه است که هم یک جامعه اجتماعی و هم یک شیوه حمل و نقل را پوشش می دهد.
در واقعیت، تعداد بسیار کمی از موتورسواران این فرصت را دارند که زندگی را بر اساس قوانین نانوشته جاده زندگی کنند.
موتورسیکلت ها آزادی بیشتری نسبت به خودرو دارند، اما نه به این معنا که فرهنگ استفاده از آن را زیر پا بگذارند.
در چند سال گذشته در ایران خرید موتور برقی رو به افزایش بوده است و همین افزایش خرید، فرهنگ استفاده از آن را بالا می برد.
فرهنگ استفاده از موتور برقی در ایران جا افتاده است. آلودگی هوا و سر و صدای زیاد در شهرهای بزرگ ایران، جوانان ایرانی را ترغیب به استفاده از موتور برقی می کند.
ایران به اتفاق آرا توسط موتورسواران به عنوان مکانی عالی برای گشت و گذار با موتور سیکلت توصیف شده است، زیرا مناظر بسیار زیبایی دارد و غنای فرهنگ 3500 ساله با مردمی خونگرم برای این قضیه تاثیر گذار است.
ایران دارای یک سیستم جاده آسفالت طولانی است که بیشتر شهرها را به هم وصل می کند. در سال 2011 این کشور 173000 کیلومتر (107000 مایل) جاده داشت که 73 درصد آن آسفالت بود.
این بیشتر از بلژیک، فنلاند، مصر و بیشتر است. در سال 2008 به ازای هر 1000 نفر جمعیت، نزدیک به 100 خودروی سواری وجود داشت.
در تلاش برای کاهش آلودگی هوا و یارانه های دولتی گاز در حال حاضر، ایران در نظر دارد 400000 موتورسیکلت برقی و 140 تاکسی هیبریدی را در جاده های خود تحت طرحی که توسط وزارت نفت حمایت می شود، عرضه کند.
تاکسیهای هیبریدی از خارج از کشور تامین میشوند، هرچند به نظر میرسد ایران تمام 400000 موتورسیکلت برقی را تولید کند.
در تلاش برای مذاکره با تولیدکنندگان بنزین، در صورت اجرای این طرح، یک تولیدکننده به ازای هر موتور سیکلت برقی که تولید می کند، 300 دلار دریافت می کند.
برخی موتورسیکلتها به دلیل احتراق ناقص چهار برابر خودروها هوا را آلوده میکنند.
در نتیجه، در تهران، پایتخت ایران، پس از اجرای این طرح، تنها موتورسیکلتهایی که با باتری کار میکنند اجازه تردد در خیابانها را خواهند داشت که همچنان باید به تصویب شورای اقتصاد ایران برسد و سپس اجرا شود.
در حالی که موتورسیکلتها ممکن است نسبت به خودروها مصرف سوخت بیشتری داشته باشند و دی اکسید کربن گاز گلخانهای کمتری منتشر کنند، میتوانند هیدروکربنهای تشکیلدهنده دود و اکسیدهای نیتروژن و همچنین مونوکسید کربن آلاینده هوای سمی را منتشر کنند.
عبور از مرز ایران از همان ابتدا دغدغه بزرگ من بود، زمانی که برای اولین بار برنامه ریزی این سفر را شروع کردم. دلیل آن این است که موتورسیکلت های بالای 250 سی سی به طور رسمی در ایران غیرقانونی است و زنان مجاز به سوار شدن نیستند.
اما ایران کشور عجیبی است که در آن قانون یک چیز است و تفسیر مردم آن چیز دیگری. معمولاً این قوانین برای شهروندان ایرانی اعمال میشود، اما برای گردشگرانی که موتورهای بزرگ سوار میشوند، چندان اعمال نمیشود، حدود 95 درصد در گذرگاه مرزی مشکلی ندارند. بنابراین من کاملاً مطمئن بودم که همه چیز خوب خواهد بود، اما فقط در صورت داشتن یک برنامه پشتیبان.
اما وقتی به دروازه مرزی ایران رسیدم همه چیز آسان و ساده بود. مدارک زیادی وجود داشت اما هزینه ای نداشت.
سه افسر مختلف ویزا و کارنت مرا چک کردند.
همه آنها فوق العاده خوب بودند و در حالی که منتظر بودم یک فنجان چای به من پیشنهاد شد. این مهربانی و میهمان نوازی در تمام مدت اقامتم در ایران ادامه داشت و صادقانه میتوانم بگویم که هیچ وقت پیش از این و از آن زمان بهاندازه یک زن مسافر تنها احساس امنیت نکردهام.
قدمت تاریخی هر کشور بر فرهنگ آن کشور تاثیر دارد. تمدن 3500 ساله ایران نشان از فرهنگ بالای این کشور دارد و این نشان دهنده ی این است که فرهنگ استفاده از موتور برقی در ایران جا افتاده است.